Geep

De geep (Belone belone) wordt niet gezien als een gevaarlijke vis. Het is een lange, slanke vissoort die tot ongeveer 75 centimeter lang kan worden. Die lengte wordt ook mede bepaald door zijn lange bek met vervaarlijke tanden, een aanwijzing dat de geep een jager is. Uiterlijk is de geep blauwgroen met een zilvergrijze onderzijde. Opvallend is dat de graten groen zijn en dat is het gevolg van de aanwezigheid van biliverdine. Bij mensen zien we datzelfde groene pigment terug als blauwe plekken na verloop van tijd van kleur veranderen en naar geel of groen verkleuren.

De geep jaagt in de bovenste waterlagen op kleinere vissoorten zoals jonge haringen en kabeljauwen.

Zowel het eerste als het tweede deel van de wetenschappelijke naam, Belone, is uiteindelijk afkomstig uit het Oudgrieks, waar belónē (βελόνη) 'naald' betekende. Tegelijkertijd is 'naaldvis', naast 'groengraat', een van de bijnamen van de geep.

Hoewel er niet op de geep gevist wordt, verdwaalt hij met enige regelmaat in de netten van vissermannen. Ze zijn eetbaar en worden gekookt, gebakken, gerookt en gebarbecued.

Toch zit er volgens sommigen een duister kantje aan de geep. Als ze namelijk met een hengel worden gevangen, springen ze vaak uit het water in een poging te ontsnappen aan de haak. Er gaan verhalen dat vissers gespiest werden door zo'n springende geep en het niet overleefden[1]. Een lange scherpe bek aan een paar kilo vis kan inderdaad behoorlijk wat schade aanrichten in het menselijk lichaam als hij met voldoende snelheid aan komt vliegen.

Een ander punt is dat sommige onderzoekers menen dat het vlees van de geep ietwat giftig kan zijn. Als een vis bij te hoge temperaturen wordt bewaard zal histamine gevormd worden in het spierweefsel van die vis. Die histamine fungeert als een soort alarm waarmee het immuunsysteem waarschuwt dat er een vreemd lichaam of infectie een bepaald gebied van het lichaam aanvalt. Na het consumeren van zo'n geep komt die histamine ons lichaam binnen en daar heeft het een aantal vervelende symptomen tot gevolg. Men noemt dat een scombroïdevergiftiging (van het Griekse woord skombros wat 'tonijn of 'makreel' betekent). Bij de symptomen moet je denken aan diarree, opvliegers en transpireren, erytheem, misselijkheid, braken, hoofdpijn, maagpijn, palpitaties, mondbranden, gezichtszwelling, netelroos (urticaria), koorts, duizeligheid, benauwdheid, hypotensie en zeer zeldzaam een anafylactische shock, wat een ernstige allergische reactie is[2].

Maar als het lijkt op een scombroïdevergiftiging, zou het dan niet logischer zijn dat het dan ook daadwerkelijk een scombroïdevergiftiging is?

[1] McCabe et al: A Fatal Brain Injury Caused by a Needlefish in Neuroradiology - 1978
[2] Schornagel, ten Kate: Scombroïde-intoxicatie na het eten van tonijn in Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde - 2001