Koraalduivel [2]

De koraalduivel (Pterois volitans) wordt in Engelstalige landen de red lionfish genoemd. Zijn oorspronkelijke domein was ooit beperkt tot de Indische Oceaan, de Rode Zee, de kustwateren van Zuid-Afrika en oostelijk van het Indonesische eiland Sumatra. Koraalduivels kunnen wel 15 jaar oud worden en de grootste exemplaren zullen een lengte zo'n 40 centimeter bereiken. De koraalduivel heeft nauwelijks natuurlijke vijanden en de enige twee soorten die hem op het menu hebben staan zijn zijn grotere soortgenoten en de mens.

De koraalduivel was ooit een gewilde aquariumvis en dat heeft in het Caraïbisch gebied al tot grote problemen geleid. Zie hier. Doordat het Suezkanaal in verbinding staat met de rode Zee en de Indische Oceaan zijn koraalduivels er nu ook in geslaagd om de Middellandse Zee te bereiken. De eerste waarneming stamt uit 2015. Uiteraard waren het Cyprus en enkele Griekse eilanden waar men als eerste te maken kreeg met de koraalduivel, maar in 2017 was zijn domein al uitgebreid tot Italië.

De giftige stekels van de vis scheiden een krachtig op eiwit gebaseerde gifstof uit. Dat gif zorgt voor een allergische reactie. Eigenlijk zijn die beesten zo giftig dat ze zelfs dodelijk kunnen zijn voor de mens. Bovendien kan een dood exemplaar kan nog steeds een vergiftiging opleveren.

Soms worden over de koraalduivel ondoordachte artikeltjes geschreven, waar de schrijver bijvoorbeeld Engelstalige bronnen heeft gebruikt. Dan ontstaan er soms wat problemen. Zo'n artikel spreekt dan van de rode koraalduivel (Pterois antennata), waarvan het leefgebied de tropische delen van de Indische en westelijke Stille Oceaan beslaat.

De rode koraalduivel (Pterois antennata) is een heel andere soort dan de red lionfish (Pterois volitans), die hier eigenlijk de gewone koraalduivel genoemd zou moeten worden.